2.

Długi czas obserwowali się kątem oka. Zerkali gdy drugie nie patrzyło. I rozmawiali ze szkolnymi znajomymi. Z ludźmi, z którymi kontakt urwał się pamiętne piętnaście lat temu.

Podziwiał jak zmieniła się przez te lata. Jak stała się bardziej kobieca, zmysłowa, pewna siebie, chodź tego nigdy jej nie brakowało, jak zmieniły się rysy jej twarzy, kości policzkowe stały się bardziej widoczne, jak wystawały  jej obojczyki, które kiedyś tak kochał całować. Najważniejsze jak i najpiękniejsze kiedy się uśmiechała i ukazywała klawiaturę śnieżnobiałych zębów na jej policzkach pokazywały się urocze dołeczki. Widząc ją, jeszcze piękniejszą niż wtedy jego serca zaczęło bić, bić szybciej niż dotychczas. Jednak, była rzecz której mu brakowało, której nie dostrzegał dziś, a było w tej Anecie sprzed lat, mianowicie iskierki radości w oczach. 

Wysoki, szczupły,  nienagannie ułożone włosy, dopasowane ubrania, idealna postawa, wyraźniejsze rysy twarzy. kilka zmarszczek na czole, pod oczami. Zmęczona, ale uśmiechnięta twarz.  Tak zmieniona przez lata. Widząc go, zmężniałego, doroślejszego niż wtedy jej serce zaczęło być, być szybciej niż dotychczas. 

- To ile lat ma Twoja córka? - z zamyślenia wyrwał ją głos Magdy - Aneta, jesteś tutaj? 

- Tak, tak, przepraszam, zamyśliłam się. Co mówiłaś? 

- Zamyśliłaś, taaaa -zaśmiała się - Pytałam ile lat ma Twoja córka? 

- Klaudia ma czternaście lat - uśmiechnęła się. 

- To już duża, moja niedawno skończyła cztery.  

- Takie maluchy są urocze.  

- Nie planujecie drugiego? - zachłysnęła się drinkiem.

- Nie, pasuje nam taka sytuacja - uśmiechnęła się. 

- Ja osobiście chciałabym mieć jeszcze synka, Robert również, ale aktualnie nie mam na to czasu i warunków, dom jeszcze nieskończony więc nie ma co się zabierać. 

- Muszę Cię przeprosić na chwilę - rozdzwonił się jej telefon - Tak? 

- Mamo, nie masz nic przeciwko, żeby nocował dziś u Aśki? 

- Co na to jej mama? 

- Zgodziła się

- W takim razie odbiorę Cię przed jedenastą.

- Dziękuję mamuś, kocham Cię.

- Ja Ciebie też - tego jednak nie usłyszała, bo zdążyła się rozłączyć.Zaśmiała się i schowała telefon do torebki. Aneta zawsze miała dobry kontakt ze swoją córką. Może dlatego, że była dla nie matką jak i ojcem?

- Może napijesz się ze mną? - usłyszała za sobą i podskoczyła łapiąc się za serce - przepraszam, nie chciałem Cię wystraszyć - zmieszał się odrobinkę - proszę - podał jej kolorowy napój - Wyglądasz jeszcze piękniej niż wtedy. 

- Dziękuję - uśmiechnęła się i od razu zmoczyła wargi w płynie by ukryć swoje zdenerwowanie. 

- Dawno się nie widzieliśmy - rzucił. 

- Piętnaście lat, co u Ciebie słychać, Łukaszu? 

- W zasadzie nic ciekawego, treningi, mecze, treningi, teraz mam chwilę wolnego przed zgrupowaniem w Spale, a później już na pełnych obrotach, Liga Światowa, Memoriał, Mistrzostwa, a u Ciebie? Czym się zajmujesz?

- Skończyłam technologię żywienia i żywienie człowieka, a teraz prowadzę własny lokal, kawiarnię i zajmuję się domem i dzieckiem, nie narzekam. 

- Masz córkę o ile dobrze pamiętam, tak? 

- Tak, Klaudia. A Ty zdążyłeś się już ustatkować? 

- Próbowałem - zaśmiał się - ale marnie się to skończyło. Jestem po rozwodzie. 

- Przepraszam na sekundę - kolejny raz tego wieczoru rozdzwonił się jej telefon "Tomek"  - Tak?

- Skarbie, konferencja nam się przeciągnie, bo kilku klientów nie przybyło na czas, wrócimy dopiero w środę. Przepraszam. 

- Nic nowego, ale dobrze, w takim razie do środy. 

- Kocham Cię.

- Ja Ciebie też - rozłączyła się.

- Mąż? 

- Tak, wróci z delegacji później. Może wejdziemy do środka i usiądziemy? Zrobiło się chłodno.  

- Chętnie - uśmiechnął się i weszliście do środka.

 - Panie i panowie, zapraszamy wszystkich do tańca! - wykrzyczał współorganizator całego spotkania, Andrzej! - bawimy się do upadłego - zakończył a z głośników poleciały największe hity tamtych czasów.

- Zatańczysz? 

- Z wielką chęcią - i ruszyli na parkiet. Wszyscy bawili się wyśmienicie. Śmiechów, radości nie było końca, a ona? Ona w jego ramionach znów czuła się jakby znów była na studniówce. Myślała, że ten dzień, to ich pierwsze spotkanie po tylu latach  będzie wyglądać o wiele inaczej, o wiele gorze. Myślała, że nawet nie zdoła znaleźć w sobie siły by spojrzeć mu w oczy po tym jak go okłamała przed laty. 

Cieszył się, że zdołał się zebrać i podejść do niej. Można powiedzieć, że spędzili ten wieczór wspólnie, ja za dawnych lat. Śmiejąc się, żartując razem. Jakby byli przyjaciółmi od lat. Przecież byli.Tylko z kilkunastoletnią przerwą. Myślał, że będzie żywiła do niego urazę, za to co było kiedyś. To on obwiniał się o to rozstanie. Nie był wtedy na nią zły, a na siebie. Wiedział, że mógł rozegrać to inaczej, a nie pozwolić jej odejść. Teraz mógł liczyć tylko na przyjaźń. 

- Może powiesz mi coś więcej o Twojej córce?  Ile ma lat? Czym się interesuje? Jest podobna do Ciebie? 

- Bardzo. Klaudia, ma czternaście lat i od pięciu trenuje siatkówkę, świata poza tym nie widzi. Chciała by wiązać z tym przyszłość, ale zobaczymy jak to wyjdzie.

- Na jakiej pozycji gra? 

- Głownie przyjęcie, ale sam wiesz jak to jest w początkach. Dziś jesteś przyjmującym jutro trener zechce sprawdzić Cię na rozegraniu

- Dokładnie, ale próbując swoich sił na każdej pozycji w końcu znajdzie tą na której poradzi sobie najlepiej. 

Spotkanie minęło zadziwiająco szybko i przyjemnie. Niestety przyszedł czas na powrót do szarej rzeczywistości. Oboje wyrazili chęci na prywatne spotkanie w najbliższym czasie, ale bez zbędnych obietnic. Dobrze, że nie byli świadomi tego ile razy jeszcze na siebie wpadną. 

***

Poprawcie  mi humor. 

Chyba się z wami pożegnam. 

Tak na długo. zawsze

is terribly! 

bye!  

Dużo dialogów, nie podoba mi się to.

 Przepraszam jeśli czsem brakuje A, klawisz mi nie łapie! Laptopa też mam dość. 

P.S. Weź mnie ktoś tak porządnie pieprznij, żebym się pozbierała. 

Lubicie niespodzianki? Zachłanni, terminy uległy zmianie, zapraszam we wtorek 14.01 Birthday gift!